بعد از يه روز كار كردن هيچ چيز مثل ديدن چند تا عكس و شناختن عكاس هايي با سبك هاي مختلف آدمو سر كيف نمي ياره مخصوصاً اگه عكس هايي رو ببيني كه خارج Norm هاي شناخته شده ي ذهنت باشن . تو يكي از اين پرسه هاي شبانه تو سايت هاي عكاسي يه اطلاعيه ديدم در مورد يه نمايشگاه عكاسي با عنوان Twilight ، كه خوب مربوط به پارسال بود و مجموعه اي از آثار عكاس هاي مختلف . يه سري از عكس ها كه خيلي واسم جالب بود مال عكاسي بود به اسم Ori Gersht ... و من فقط محو گستره ي فضا بودم محو بي نهايت . انگار كه همه ي محدوديت هاي عكاسي از بين رفته بودن و مي تونستي رها بودن رو لمس كني ، بدون محدوديت زمان ، مكان و پديده ... حتي بدون محدوديت ذهن بشر .
مسلماً اگه عكس ها در قطع بزرگ بودن تأثيرشون خيلي بيشتر بود .
- در نهايت دلم راضي شد عكس كنار صفحه ي وبلاگم رو عوض كنم !
2 comments:
Manam kolli sare haal miaam vaghti inja update mishe :D
هیچ وقت اینجوری به عکاسی نگاه نکرده بودم که بشه فضای بی انتها رو دید.و لمسش کرد..جالب بود..ولی در مورد دوچرخه سواری تو تهران باید بگم نه تنها خوب نیست .بلکه به علت دم و باز دم زیادتر موجب میشه دود بیشتری به ریه ادم سرازیر بشه..به خاطر همین من هیچ وقت تو تهران دو چرخه سواری نمیکنم.اون پایین الان خوندم:)
این ادرس جدید منه
www.shahiin.com
Post a Comment