Symposium

ديشب بالاخره فرصتي شد تا فيلم Motorcycle Diaries رو ببينم . جدا از بزرگ نمايي توي شخصيت چه گوارا ماجراجويي ِ " چه " و پروسه ي تبديل شدنش به يه انقلابي واسم جالب بود . نوستالژي ِ قهرمان پرستي و قهرمان بازي بدجوري آدمو قلقلك مي ده ، شايد اگه جرأتم بيشتر بود و كله شق تر بودم همين فردا وسايلمو جمع مي كردم ومي زدم به سفر ... جرأت تغيير دادن يه زندگي ِ روتين و تكراري رو ديگه كمتر مي شه پيدا كرد ... ستاره ي " چه " رو روي مچ دستم وقتي كه شناختمش تتو كردم نه اينكه موافق ايدئولوژي و عقايدش باشم ، فقط به خاطر جرأت تغيير ، تغيير روال شناخته شده ي زندگي . اين كلمه، آخر منو داغون مي كنه !
امروز 40-45 دقيقه ي « جذابيت پنهان بورژوازي » لوئيز بونوئل رو هم ديدم ، كه خوب اصلاً روال فيلم رو نفهميدم چي بود ، شايد به خاطر اينكه subtitle هارو نمي خوندم و سعي مي كردم فرانسشو بفهمم كه نه درست فرانسشو فهميدم نه فيلمو .
جناب آزمو هم خوب مارو به وسوسه انداخته ، فيلم هايي كه تو بلاگش ليست كرده بود و من نديده بودمشون يا حتي اسمشون رو نشنيده بودم ، يه هفته اس دارم تموم شهرو دنبالشون مي گردم .