آزادي ، با پاهاي برهنه ، كوفته ، آماس كرده ، شگفت زده ،
و تف بر سر و روي افتاده ، لنگان لنگان گام برمي دارد .
اما ! ... روزي كفش به پا خواهي داشت ، و شايد هم - كسي چه مي داند - جوراب .
آزادي ، روزي تو نيز كلاه گرم خواهي داشت
با لبه هاي بلند براي حفاظت گوش ها ؛
آن گاه تورا در راه ها
از بادها و توفان ها ، باكي نخواهد بود .
و مردم ديگر ، به دريغ و افسوس ، در برابرت سر تكان نخواهند داد ؛
حتي چه بسا ، تورا به خانه ي خود راه دهند و اطعام كنند ... Heinrich Heine
Saturday, December 15, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
هممم. منظورم این بود که شما که اینقدر عکس‌باز هستین حتما یه فتوبلاگی دارین که ما ازش بی‌خبریم. آره.
بسیار متن زیبا یی بود...
Post a Comment